Znany od 1500 roku p.n.e. w Azji i Europie, Crocus sativus bardziej rozpoznawalny pod nazwą szafran, pochodzi od dzikiego prekursora - Crocus cartwirghtianus. Po raz pierwszy był uprawiany w Grecji,  mając długą historię stosowania w medycynie naturalnej. Działanie szafranu zostało opisane w medycynie tradycyjnej w wielu różnych krajach, a także w kanonie medycyny Awicenny. W medycynie tradycyjnej szafran jest opisywany pod kątem licznych efektów, takich jak działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, wpływ na centralny układ nerwowy i choroby oczu. Obecnie roślina ta jest uprawiana głównie w Iranie, a mniejszym stopniu w Indiach, Azerbejdżanie, Maroku, Hiszpanii, Grecji i Włoszech.